Weblog van 007

Arie was bij een vriendje en had een zeer hoofd. En dat kwam als volgt. Hij was in een boom geklommen. Dat ie er vervolgens weer uitgevallen was bleek een voorbarige conclusie. Uit de boom was hij namelijk op de trampoline gesprongen. Een behoorlijk stom plan, maar dat zou ook nog goed gegaan zijn, ware het niet dat zijn vriendje op dat moment ook op de trampoline sprong. Niet uit een boom, de slimmerik. Hierdoor maakte Arie een dubbele salto en kwam hard op de rand van de trampoline terecht. Viel te verwachten. Daar stuiterde hij weer vanaf en viel op zijn schouder en hoofd op de grond. Na een dutje in de auto ging het wel weer.

Arie gaat als een speer met zijn tafels. Hij moet alleen 6 en 7 nog. We oefenen tijdens het tandenpoetsen. Als ik hem napoets, zeg ik een som, poets poets, spuug, antwoord. Bij de moeilijke sommen poets ik iets langer, kan ie er even over nadenken… Eerst op volgorde, dan de sommen door elkaar. Zo zit binnen een week een tafel erin

Op zaterdag trekken wij ten strijde. Arie sr., Arie jr., Ted en de rest van de OSC F9. Het zijn bijzondere dagen want het is een beetje een mannending in ons gezin, iets dat we met zijn drieën elke week doen. Niet helemaal, een mannending, want in het team zitten ook twee meisjes en de trainers zijn ook van het vrouwelijk geslacht. Het is een supergezellig team en het gaat ook best goed. Momenteel zijn we in de competitie nog ongeslagen. Sterker nog, we hebben alles gewonnen en staan gedeeld eerste. Ok, we hebben pas twee wedstrijden gespeeld…

Arie heeft zich ontwikkeld tot een Ronald Koeman achtige verdediger, met bijbehorende onverzettelijkheid en verwoestend schot. Daar scoort hij ook regelmatig mee. Dat tegenstanders soms ook hard kunnen schieten weet hij ook. Zaterdag kreeg hij de eerste bal op het stamhouderlijke klokkenspel, de tweede in zijn maag en de derde op zijn oor. Pas de vierde keer dat die aanvaller schoot ging hij erin, maar toen stonden wij al met 2-0 voor! Dat noemen ze punten pakken voor je team. Uitslag 2-1!

Dat het schieten nog niet altijd goed gaat zie je hieronder 🙂

Het is een roerig jaar in groep 3/4. Is dit nou wel of geen goed tussenresultaat?

Afgelopen week was Isaac ineens verdwenen. Hij zat gewoon niet meer voor de voordeur ‘s ochtends. Daar zat hij altijd te wachten tot papa naar beneden kwam. Arie is er wel mee bezig, heeft erover verteld in de kring en van gedroomd. Maar dat laatste was een grapje zei hij toen we erover begonnen…

Arie begint een beetje te lezen. Hij heeft zijn eerste AVI start boekje uit.

… en dat werd nog een hele toestand. Tijdens een fanatieke tandenpoetsbeurt voor het slapen gaan heeft ie hem ineens in z’n hand: eruit gepoetst. Na de nodige felicitaties het inmiddels weer lege doosje erbij gepakt.

Zaterdag kwam Arie met het verhaal dat hij de eerste tand die hij eruit gewiebeld heeft, op een avond uit het doosje heeft gehaald en onder z’n kussen heeft gelegd. Misschien komt de tandenfee nog wel. Arie is nogal op z’n centen en zo is een euro snel verdiend. “Mam, ik dacht, ik probeer het gewoon.” Helaas was het al meer dan een week geleden. Inmiddels is z’n bed al meerdere malen verschoond. We hebben nog alle lakens eraf gehaald, onder het bed gekeken, stofzuigerzak doorgespit, filter van de wasmachine opengehaald. Maar: onvindbaar. Nu zit er dus weer 1 tand in het doosje, gelukkig hebben we de foto’s van de eerste nog.

Intussen zaten we weer lekker in het voor het slapen gaan verhaaltje, toen we ineens een enorme bonk en een “kwak” hoorden. Buiten lag er een vrouwtjeseend tussen de lavendel: tegen het raam gevlogen. Snel met z’n drieen naar buiten om te kijken hoe de eend het maakte. Ze schrok van ons (goh) en schoot vlug iets verder onder de lavendel. Geschrokken, ook gezien de enorme vlek van een eendenscheet recht onder Arie’s raam, maar verder in orde, leek ons. Binnen keken we nog eens door het raam en daar kwam de kat van de buren aangeslopen. De eend had z’n vleugels niet gebroken, ze vloog snel weg. De mannetjeseend kwam haar vanuit de wadi achterna. Samen vlogen ze naar een zuileik in de wadi om bij te komen van de schrik. “Bijkletsen”, dacht Ted, “knuffelen”, dacht Arie.