Vandaag wezen zwemmen in het zwembad. Arie zwemt al stukjes zonder zwemvest, op zijn hondjes! Ik ben uiteraard supertrots, zo ben ik zelf ook ooit begonnen. Ik weet nog goed mijn verbazing toen ik samen met mijn vader in de Bernisse was en ineens een stukje kon zwemmen.
Arie is ook nog een poos verwoed zijn duiken aan het oefenen geweest.
Arie was in de National Gallery geboeid door een schilderij van Antony van Dyck: Drunken Silenus supported by satyrs. Vooral de hoorntjes van de satyrs intrigeerden hem. Het waren boeven! Als je op satyrs googlet: een vrolijk en ondeugend boswezen, snap ik wel wat Arie in het schilderij ziet.
Arie begint steeds meer te schrijven. Hij kon al zijn eigen naam schrijven, maar nu ook al kat. Helaas alleen nog wel met een u… Hij vindt het zelf erg grappig! Ik heb ook al een mislukte poging tot potver gezien volgens mij… Nou ja, hij leert wel schrijven…
Arie en Ted mogen voor het avondeten Tom&Jerry kijken op de tablet. Ze krijgen er een bakje met wortel, komkommer en (cherry)tomaat bij.
Arie: “Heej, een Tom&Jerry-tomaat!”
Op de zondagmiddag begint rond drieën het huis altijd te wankelen op zijn grondvesten. Tijd om naar buiten te gaan. Bij een beetje weer gaan we richting bos. Arie op zijn Car’s crossfiets en Ted is sneller op zijn loopfiets. Ze verheugen zich altijd op de grote bult bij het pinetum achter het landgoed Oosterhout. Dat gaat namelijk Lekker Hard. Arie fietste een flink stuk vooruit, tot grote irritatie van Ted. Tot we opeens een gekrijs hoorden. Ik zag geen kleuter in het schrikdraad hangen, dus het viel mee. Een echtpaar dat voor ons liep was eerder ter plaatse. Arie was geslipt en voluit in de modderplas gevallen. Zie foto. Goede training voor de zwarte cross, dat belooft wat. Twee papieren zakdoekjes verder ging het wel weer en konden we verder.
Donderdag is altijd haastdag. Arie en Ted moeten op tijd naar de Klompjes. Het aankleden verliep niet al te harmonieus en Arie trok zich terug in z’n kamer, omdat Ted hem zat te klieren. Opeens zwaaide zijn deur open en Arie rende op 1 schoen naar buiten. “Mama, ik heb zelf mijn veter gestrikt!”. Hij ging weer terug naar zijn kamer voor zijn andere schoen. Die schoen werd nog twee keer tegen de muur gesmeten, maar uiteindelijk was daar witte rook, Ook de andere schoen was aan, veter gestrikt en allebei netjes met dubbele knoop. “Mama, nu kan ik me helemaal zelf aankleden!” Hij heeft papa gebeld en het verteld, het op de Klompjes laten zien, helaas had zijn juf geen tijd voor een heus strikdiploma. Maar dat snorren we zelf wel op.
In de herfstvakantie verveelde ik me op dinsdag al zo dat ik besloot een appeltaartrecept uit de Libelle uit te proberen, een tarte tatin (omgekeerde taart).
Ik pakte een steelpan, flinke klont boter erin, wat flinke scheppen suiker erover, 4 halve, geschilde appels erop, kwartier op het vuur, afdekken met een laag bladerdeeg en een kwartier in de oven. Toen met een ovenwant de pan uit de oven gehaald en bij het omdraaien van de taart het gloeiendhete handvat van de pan met mijn blote hand aangepakt. Yyyyyajjjjkkkks. Snel hand onder de kraan.
Ik: “Arie, kom eens hier!”
Arie:”Dat kan niet mama, Ted en ik zijn met de duplo aan het spelen!”
Ik: “Het is een noodsituatie, ga de telefoon halen!”
Arie: *zoef* “Ok, mama!” *terug met de telefoon*
Ik: “Ok, ga nu maar mijn agenda maar uit mijn tas pakken.” *zoef*
Huisarts gebeld, we konden meteen die kant op komen. Arie en Ted gingen braaf hun regenlaarsjes aan doen, Arie deed zelf zijn jas aan, hielp Ted met zijn jas en nadat ik mijn hand ruim tien minuten onder de kraan had gehouden konden we naar de huisarts.
Daar werd mijn hand verbonden tot ie 3x zijn normale grootte had. The mummy returns.
Ted: “Mama, waarom heb jij een witte hand?”
Arie:”Past wel mooi bij je tandartskleren.”
Het verband was zo warm, dat ik het er na een bezoekje aan de apotheek voor wat extra verband, snel weer afgehaald heb. Maar zo wist ik wel hoe ik het het beste kon verbinden. Na twee dagen had ik alleen nog een pleister nodig en op dag 3 was ie weer genezen. Het appeltaartrecept was een groot succes, maar let op de ovenwant: die heb je twee keer nodig!
Lachen… samen met je broertje hard rimpelreus roepen naar je vader en dan wegrennen…
Elke vrijdagmorgen doen we met zijn drieen boodschappen. Arie en Ted hebben vandaag hun eigen boodschappenlijstje gemaakt. Ik heb het voorgeschreven en Arie heeft het met rood nageschreven. Ted heeft aangevuld met blauwe letters. “Kijk es papa, wat een gekke letter!”
