Weblog van 007

“Nee hoor, ze zijn juist heel lief geweest.” Ja, ja 🙂

Op maandagochtend doen we altijd de wekelijkse boodschappen. Bij de auto wilde Arie in het grote winkelwagentje, dat kan natuurlijk niet, daar zit Ted al. Hij krijgt altijd z’n eigen winkelwagentje. Was meneer niet blij mee. Toen hij twee bakjes aardbeien in z’n eigen karretje mocht laden was het weer even goed. Toen kwamen we Lynn en haar moeder tegen bij de groente. Verlegen geschuifel achter beide karretjes en uiteindelijk een “Dag Lynn!”. Toen volgde een zenuwinzinking, omdat hij wel-niet-wel-niet de chinese groente in z’n eigen karretje wilde. Grote krijs- en rol over de grond partij was het gevolg. Met een gezicht vol snot (Arie) gingen we verder richting beschuit. Toen we alles bij elkaar hadden, zag ik dat ik mijn portemonnee vergeten was. Karretjes achter laten en terug naar de auto, Arie vond dat maar raar, maar kon een volgende zenuwinzinking nog net inhouden. Naar huis, weer terug naar de winkel. Ja Arie: “Nog een keer!” ja. Toen wel afgerekend, Arie en Ted in de auto, boodschappen ingeladen, inmiddels was Arie op de voorbank gekropen en had de claxon gevonden, onder luid getoeter de rest van de boodschappen ingeladen en weer terug naar huis. Het is net 9 uur geweest en ik moet nog de hele dag…

Boer Arie vond het vandaag een mooie lentedag om voor het eerst z’n koeien naar buiten te doen.

Vandaag was weer een topdag. Het begon ‘s ochtends al goed met samen met papa tuinieren. De zandbak was droog! Heerlijk erin gespeeld en ontdekt dat hij onderin nog best blubberig was. Schone kleren dan maar…

‘s Middags was het hoogtepunt van de dag. Papa zegt wel eens dat hij naar zijn werk gaat met de trein. “Arie ook trein” was het toen een keer. Dus wij vandaag met zijn vieren een kaartje gekocht om naar Arnhem te gaan. We hadden net een nieuwe buggy voor de vakantie in Ibiza. Die kon meteen uitgetest worden. Arie en Ted zaten broederlijk naast elkaar. Bijkomend voordeel was dat je elkaar vanuit die hoek nooit vol kan raken! Buggy goedgekeurd voor reis naar Spaans eiland.

De treinrit was uiteraard geweldig, stoptrein, dus lekker veel stations, die door Arie telkens luidkeels werden aangekondigd. Eenmaal aangekomen in Arnhem, linea recta naar het terras, alwaar we bij Bloopers (what’s in a name?) twee witbier en een appelsap hebben genuttigd. Voor het overige werden Arie en Ted rustig gehouden met soepstengels.

Daarna was er zelfs nog tijd om te winkelen. Mama zag er erg gelukkig uit tussen de kledingrekken van Benneton. De terugweg was ook leuk, behalve een klein debacle toen Arie per abuis zijn kaartje bracht aan een willekeurige passagier in plaats van aan de conducteur die er naast stond. Tja, eerste keer he… Uiteindelijk kon iedereen er om lachen.

‘s Avonds waren Arie en Ted nog tot aan het slapen gaan uitgelaten. Ze hebben samen door het huis geteigerd en flink gelachen.