Weblog van 007

Ik heb een oude schaatsvideo op YouTube gezet.

Vandaag hebben Arie, Ted en ik lekker in de tuin gewerkt. De sfeer zat er goed in, we hadden al een aantal lekker grote regenwormen gevonden in de achtertuin. In de voortuin vonden we echter ook veel lieveheersbeestjes. Arie wilde die graag bewaren, want hij was bang dat ze weg zouden gaan, zeker toen ik had laten zien dat ze ook kunnen vliegen. Duurde dus niet lang totdat hij met een plastic bakje aan kwam lopen. Ik was te druk met standjes uitdelen (TED niet met grind gooien!) en onkruid wieden om er acht op te slaan, maar Arie kwam mij er zelf enthousiast van op de hoogte stellen dat hij zijn geadopteerde lieveheersbeestje in de vriezer had gezet. Wel in een bakje met een blaadje erin… Achteraf vind ik het wel logisch. Want dingen waarvan je wilt dat ze goed blijven zetten we altijd in de vriezer!

Vandaag zijn eerste bloedneus opgelopen op school. Met klasgenoot T. speelde Arie dat ze boeven waren en *klets* de koppen tegen elkaar. Juf Hannah moest eraan te pas komen met een doekje en het piratenshirt kwam niet geheel ongehavend uit de strijd. Een levenslange vriendschap is hierdoor niet bij voorbaat uitgesloten. De (eerste) playdate met T. kon gewoon doorgaan en was volgens Arie voor herhaling vatbaar.

Arie, kijkend naar het lentezonnetje dat door de lamellen op de witte muur strijkt: Papa, hoeveel stralen heeft de zon?

A:”Mam, waarom heb jij twee namen: Suzan en mama?”
S:”Opa en oma hebben mij Suzan genoemd en toen ik jou kreeg werd ik een mama. Jij heet Arie en als je groot bent, krijg je misschien ook een kindje en word je een papa.”
A:”Als je klein bent ben je een baby, dan word je een Goofy (de peutergroep tot 3, waar Ted in zit), dan een Donald (3+ groep), dan ga je naar school, dan wordt een mama en als je nog groter wordt een papa.”
S:”Word ik nog een papa hierna denk je?”
A:”Neehee.”
S:”Arie? wordt jij later een papa?”
A:”Neh”.

“Mam? Ik wil niet zo vaak knuffelen hoor. Maar als ik met vriendinnetje T knuffel, komt er dan een hartje boven mijn hoofd?”.

Arie maakt veel vorderingen met schrijven. Zijn naam schrijft hij nog wel achterstevoren.

Arie houdt zich erg bezig met boeven. Wat doet een boef, hoe ziet een boef eruit enzovoort. Pas geleden zaten we met z’n allen in de auto en moesten tanken. Bij het tankstation stopte ook een auto met twee politieagenten. “Mama! Straks denken denkt de politie dat je een boef bent, je hebt een zwarte jas aan!”

Het gespreksonderwerp bij het avondeten was: hoe doe je tegen politie agenten. Ik heb ze geprobeerd uit te leggen dat je het best vriendelijk kunt zijn en een beetje voorzichtig met grapjes. Niet te vrijpostig, zoals bij de door de Arie geopperde kus en knuffel. En al helemaal geen spuugkus, even opletten maar met grapjes.  Hoewel ik niet denk dat je voor “Gekkie” roepen in de gevangenis komt, zeker niet als je twee bent (Ted) en hoewel vier al erg groot is, ook Arie niet, doe toch maar niet. Als je groot bent zou een bekeuring wel kunnen.

We hebben voor de zekerheid maar wat alternatieven doorgenomen, mochten we plotsklaps tegen een agent aanlopen. Vriendelijk lachen en goedendag zeggen, daar kun je je geen buil aan vallen. Arie zag meer in een bloemetje plukken en geven, daar maak je ook niet snel iemand boos mee. Je kunt natuurlijk ook snel een tekening uit de tekeningenbewaarmap pakken en deze geven. Nou is small talk echt een van Arie’s specialiteiten. Zo heb je “Ik ben al vier en Ted is twee.” ,“Ik heb een Car’s fiets.” en andere openingszinnen als aanleiding om tegen argeloze voorbijgangers en oeverloos verhaal te beginnen.

Arie was er toch nog wat onzeker over, dus ik stelde voor dat iemand dan even politieagent was en we het zo konden uit proberen. Arie wilde geen politieagent zijn, Ted dan ook niet, ik mocht het ook niet van Arie. Ik heb nog de kamerplant geopperd, maar dat vond Arie echt totale waanzin, die kan natuurlijk niks terugzeggen. “Maaaahaam.”

Uit de Telegraaf:

” door Tjerk de Vries

Het valt niet altijd mee als gezelligheidsdier met een gezonde eetlust in ons huishouden.

Het begon vrijdag al, toen 006 het tijd vond voor Arie’s eerste schaatsles bij het eiland in onze wijk.

Gelukkig wonen er op de boerderie wat gelijkgestemden en daar gingen we dit weekend naartoe. Na een slagroomhoorntje gingen we ‘s ochtends bij de lammetjes kijken. Arie mocht een flesje geven.

We vielen met onze neus in de boter, want een ooi kon ieder moment lammeren. En het waren niet 1, maar 3 lammetjes! Het leek wel een goocheltruc, die schijnbaar uit het niks te voorschijn komende lammetjes, maar dat leek Arie nog wel een redelijk normale gang van zaken. Maar de viezige boel die er verder bij hoorde, daar kon ie niet over uit. De verbijstering straalde van z’n gezicht. “Vies”, fluisterde hij.

Na de lunch konden we nauwelijks wachten naar het Oostenrijk te gaan, dat lag helemaal dicht: prachtig geprepareerd ijs, naar verluidt. Tante Astrid en Tess gingen ook. Arie moest, ondanks enig tegenstribbelen, daar ook z’n schaatsen aan. Eerst nam hij een lift op opa’s slee, samen met nichtje Tess. Maar nadat ie daar afviel en opa niks door had en gewoon doorsleeede, deed Arie toch maar een poging tot schaatsen om zo over te stappen naar papa’s slee, waar Ted al op zat. Nadat ie deze voor de derde keer had laten omkiepen omdat ie z’n schaatsen steeds in het ijs zette, werd ie daar af gezet. Moest hij toch maar terugschaatsen met hulp van mama. Daar trof hij gelukkig opa weer, die inmiddels een drinkmaatje in bezit van boerenjongens, een fles Jagermeister, glazen en repen chocola gevonden had en sloot zich graag aan bij dat gezelschap. Eindelijk iets leuks! Na een lobby bij oma mocht hij met z’n broertje en nichtje terug naar de warme boerderij waar nog enkele slagroomhoorntjes wachtten, z’n ouders en tante ietwat manisch heen en weer schaatsend achterlatend.

De volgende dag moest ie weer, nu naar de Ooijpolder, Arie kan nu tegen wil en dank een klein beetje schaatsen. De wetenschap dat er in de auto een zak poezenchips wachtte gaf hem vleugels. Ook Ted krabbelt inmiddels wat rond op de dubbele ijzertjes.