Wat een lekker weer was het vandaag toch nog. We zijn maar even gaan fietsen. Van tevoren wisten we niet goed waarheen, maar dat was niet zo belangrijk. Het imminentste issue was om iedereen op de fiets te krijgen, inclusief accessoires, zoals een adequaat afgeladen luiertas. Eenmaal gezeten op onze fietsen, besloten we naar de Altena te rijden, om aldaar witbier en sap te nuttigen op het terras. Maar de Altena was helaas dicht, dus toen naar Mona’s. Hier konden we wel terecht.
In alle haast was ik vergeten om rubbertjes in de sapflessen te doen, dus die waren leeggelopen in de luiertas. Een aantal zaken was nog bruikbaar. De slabben echter niet: doorweekt. Hierdoor niet geïntimideerd togen wij toch naar binnen. Ze namen ons eens op, de aarzeling zichtbaar in hun ogen, maar we mochten toch plaatsnemen. Het werd al snel gezellig, met twee servetten bij Arie en Ted om de nek geknoopt, appelsap en witbier voor de neuzen en Tournedos a la Pim en schnitzel in aantocht. Het eten zelf ging ook heus niet onaardig. Ik betrapte mezelf al op de gedachte dat we dit best vaker konden doen.
Na het hoofdgerecht werden ze echter onrustig, dus toen maar besloten om ze wat te laten rondlopen. Al vrij snel hadden Arie en Ted contact gelegd met de omringende tafels. Ofwel door breed grijnzen (Ted) ofwel door het in een ruime boog opgooien van knuffel Wolk (Arie). Als extra troef had Arie ook nog zijn zonnebril, die hij besloot te showen bij een opa en een oma die ook uit eten waren. Zij pakten dat leuk op. Ook toen Arie vanaf een meter of twee zijn zonnebril met een mooie vorm van ballistisch gevoel in de fruitsalade van de mevrouw gooide! Hij bleef er met de pootjes ook leuk insteken! De mevrouw pakte hem er stoïcijns uit en zetten hem op. “Wat doe je nou?” riep Arie. Wij lagen toen al dubbel van het lachen over de tafel gevouwen…
We hebben ons uiteraard netjes geëxcuseerd. De serveerster informeerde nog of we een toetje wilden. “Nou, als jij het aandurft, dan ik ook wel” was mijn antwoord. Dit was ook een groot succes. Er zaten zelfs sterretjes in! Opeten van het toetje verliep verder wel normaal, maar erg lang zijn we niet meer gebleven. Met een voldaan gevoel zijn we naar huis gefietst. Voor een eerste keer uit eten in een echt restaurant was dit…tja… Volgende keer zien we wel weer.
