Weblog van 007

Op maandagochtend doen we altijd de wekelijkse boodschappen. Ted zit bij mij in de grote kar en Arie heeft zijn eigen kleine wagentje. Daar mogen alleen de boodschappen in, die hij graag eet. Banaan, perzik, brood en ook de crème fraîche vond ie wel wat vandaag. We moesten alleen nog Evergreen en ik was alvast de hoek om. Arie kwam maar niet achter me aan. Het was druk bij de kassa, misschien liep ie buitenom. Snel de paden langs gekeken: niks. Toen maar richting uitgang, of hij niet allang naar buiten was naar de parkeerplaats, al dan niet in gezelschap van een Enge Man. Toen ik me langs de kassarij wrong, was meneer al terecht. Daar stond ie keurig met een leeg karretje in de rij. Hij had zich tussen twee wachtenden in gewrongen, z’n spulletjes op de band gelegd en hij wachtte tot hij aan de beurt was. Aan het gezicht van de vrouw achter hem was al te zien, dat ze het bij nader inzien toch niet helemaal normaal vond dat een peutertje in z’n eentje boodschappen deed. Toen ik z’n boodschappen van de band haalde met een vermanend “Arie je kruipt voor, dat is onbeleefd.”, zei iemand: “Maar wel slim”. Maar hoe je mensen zo gek krijgt dat je de bomvolle grote kar ook nog eens voorlaten…

This entry was posted on Monday, October 4th, 2010 at 7:30 am and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.